Merhabalar,

Bugün tamamen farklı bir konu ile karşınıza gelmek istedim :) Neden mi ? Yaşam avuçlarımızdan kayıp gidiyor ! Bizde bu yaşamın içinde acaba nerelerdeyiz ? Hiç düşündük mü ?  Ve diyorum ki, "yaşam bize altın tepside sunulmuş bir armağan" dir...  
Bu yazıya başlarken ilk aklıma gelen çok eskilerde "Ayşe'ciğin" oynadığı "Hayat Sevince Güzel" filmi oldu... Ve bu videoyu eklemenin de güzel olacağını düşündüm :) 

Evet, Hayat gerçekten de sevince mi güzel ? Gelin hep beraber inceleyelim :) 

                      


Bu arada çok ilginç bir huyumu ilkkez sizlerle paylaşmak istiyorum! O da, kızgın olduğum anlarda bu şarkıyı mırıldanıyor olmam :) Çünkü beni gerçekten sakinleştiriyor ! Ya sizi ? Kızgın olduğunuz zamanlarda dikkat ettiniz mi nasıl sakinleştiğinizi ? Bence bir düşünün :) 

Hep derler ya "ne varsa eskilerde var" ! Gerçekten öyle... 
Eski müzikler, filmler ve sevgiler !!!

Aklımda yer eden en sevdiğim film, "Selvi Boylum Al Yazmalım" benim için unutulmaz sahnelerle dolu ! 





"Sevgi neydi ?
 Sevgi iyilikti,
 Dostluktu
 Sevgi emekti..."

Sevmek, inanmak ve güvenmektir diyorum. Hayatımızın her saniyesinde, hep her şeyin en güzelini, en mükemmelinin olmasını istiyoruz ! 
Mutlu, neşeli, huzurlu olmayı, çok sevip çok sevilmeyi, kim istemez ki ? Hemen bir soru takılıyor aklıma... "Sevginin sonu var mı" ? Hayır yok ! 

İnsan herşeye sevgi duyar, sevgide sınır ve ayrım olmaz. Çünkü, sevdikçe ve sevildikçe hayat başka bir güzel :) Şarkının sözlerinden de anlaşılacağı gibi...